Het is inmiddels 25 jaar geleden dat ik voor het eerst écht de wereld introk. In de zomer van 1999 ruilde ik mijn vertrouwde Wachtebeke in voor Reykjavík. De hoofdstad van IJsland, waar ik een jaar lang zou wonen bij een gastgezin. Achttien jaar was ik op dat moment, had lange haren en vooral een enorme drang om te ontsnappen aan het vertrouwde. Ik wou de wereld zien. Nieuwsgierig, hongerig naar avontuur. Klaar voor iets groters.
Eerste ervaring met AFS, een culturele shock
Mijn eerste dagen als AFS student begonnen met een AOR-weekend, hier wordt je door AFS- vrijwilligers ontvangen op je bestemming. Ik herinner me nog hoe indrukwekkend het was om daar te staan tussen jongeren van over de hele wereld. Mensen uit Japan, Argentinië, Duitsland, Zuid-Afrika, … Allemaal op hetzelfde kantelpunt als ik. De interculturaliteit was overweldigend, maar tegelijk zo inspirerend. Het voelde als thuiskomen op onbekende grond. De cultuurshock was groot, maar het IJslandse onderwijssysteem vond ik een openbaring. Je kiest als student grotendeels zelf welke lessen je volgt. Die vrijheid stimuleert een enorm gevoel van verantwoordelijkheid.
Buiten de lessen was er een rijk aanbod aan clubs, van boekenclubs tot muziekgroepen, waar jongeren hun passies konden ontdekken. Zelf sloot ik me aan bij het kerkkoor. Niet omdat ik zo religieus was, maar omdat de sfeer er gemoedelijk en gezellig was. Later hoorde ik dat er momenteel een nerdclub bijgekomen is, dat had pas iets voor mij geweest!
Hoe mijn gastgezin me persoonlijk deed groeien
Mijn gastgezin in IJsland bestond uit een moeder, vader en drie kinderen. Ze werden al snel mijn tweede thuis. Mijn gastmoeder maakte me wegwijs in het dagelijkse leven, hielp me door de eerste taalbarrières en was tegelijk streng én warm. Mijn gastvader was een stille man, maar ik genoot ervan om hem aan het lachen te brengen. Daar is waarschijnlijk mijn eerste vonk ontstaan richting comedy. Als ik die man kon doen grinniken, voelde het als een overwinning.
Mijn gastgezin betekende ontzettend veel voor me. Ze begeleidden me, steunden me, gaven me vertrouwen. Inmiddels ben ik al zeven/acht keer naar hen teruggekeerd. Hun huis is een soort toevluchtsoord geworden, een plek van rust. Als ik daar ben, voel ik me opnieuw die jonge gast met lange haren (die ik trouwens moest afknippen na een bezoek aan de Blue Lagoon, ik zag er toen wat raar uit, geef ik toe).
Gastgezin worden verandert levens
Nu ik zelf kinderen heb, besef ik pas hoe moeilijk het moet geweest zijn voor mijn ouders om mij een jaar lang los te laten. Maar ik ben hen eeuwig dankbaar dat ze het aandurfden. Want daar, in dat gastgezin, begon mijn volwassen leven. Daar leerde ik zelfstandig zijn, openstaan voor andere culturen en gewoon… groeien als mens. Ik gun het zoveel anderen om ook zo’n avontuur te beleven. Maar dat kan alleen als er mensen zijn die bereid zijn om hun huis open te stellen.
Een gastgezin worden is zoveel meer dan een bed aanbieden, het is iemand een tweede thuis geven. Mijn gastgezin gaf mij een veilige plek in een vreemde wereld. Zonder hen had ik dit nooit kunnen meemaken. Een AFS student in huis is een verrijking, niet alleen voor de student, maar ook voor jezelf en je gezin. Je haalt de wereld in huis. En wie weet… geef je iemand de kans op het mooiste jaar van zijn of haar leven.
Wil je zelf gastouder worden? Schrijf je in of lees meer op deze pagina!
Deze site maakt gebruik van cookies, inclusief third-party cookies, om een optimale gebruikservaring mogelijk te maken, zoals uitgelegd in ons