Je leven in perspectief zetten, dat is wat het boeiend maakt.
Dit artikel is bewerkt. Origineel door Katrien Mestdagh gepubliceerd in de wintereditie van Terra Incognita 2019.
David Bögner is één van de vele jongeren die met een beurs van het Europees Solidariteitskorps kunnen intekenen op vrijwilligerswerk in Europa. Het Europees Solidariteitskorps brengt jongeren bij elkaar om samen een meer inclusieve samenleving op te bouwen, kwetsbare mensen te helpen en maatschappelijke problemen aan te pakken. Het is een inspirerende en emanciperende ervaring voor jongeren die willen helpen, leren en groeien. Zo ook dus David!
Ik ontmoet David voor een koffie en luister naar zijn verhaal. Het eerste wat me opvalt zijn een grote glimlach en guitige ogen: deze jongen heeft er zin in. In zijn avontuur, in springen, duiken, vliegen, vallen en weer opstaan.
“In Oostenrijk moet je als jongen na je middelbaar kiezen voor 6 maanden legerdienst, 9 maanden maatschappelijke dienstverlening of minimum 10 maanden vrijwilligerswerk in het buitenland, startte David zijn verhaal. Ik droomde al langer van een buitenlands avontuur maar wist niet of het European Solidarity Corps zou erkend worden als waardig alternatief. Gelukkig kwam het verlossende antwoord en kon ik vertrekken.”
Vrijwilligerswerk in het buitenland is een fijne opportuniteit om een nieuwe cultuur te leren kennen. En wonen in het buitenland was altijd al een droom. Het European Solidarity Corps biedt ook heel veel mogelijkheden: je kan werken met kinderen, jongeren, dieren, natuurbehoud, geschiedenis, noem maar op. Ik wilde graag iets doen waarin in mensen blij kon maken.
(…)
“De meeste projecten waarop je kan intekenen, zijn zonder een verblijf in een gastgezin en dan kan je nog zelfstandiger leven. Maar ik ben eigenlijk heel blij dat ik wel in een gastgezin leef want ze helpen me om mijn weg te vinden en dagen we uit om snel en correct Nederlands te leren. Mijn gastfamilie heeft me echt geholpen om op hele korte tijd Nederlands te leren en kleine gewoontes in Vlaanderen beter te leren begrijpen. Wat bijvoorbeeld compleet nieuw voor me was, waren jeugdverenigingen en waarom iedereen die zo leuk vindt. Mijn twee gastzussen en gastbroer zijn erg betrokken in de Chiro. Ik kende dit totaal niet en ik begreep er niets van. In Oostenrijk is dit echt niet zo wijdverspreid. Nu begrijp ik hoe het hen verrijkt in vriendschappen en dan herken ik ook mezelf in hen: het moet geweldig zijn om deel uit te maken van zo een vereniging. Net als ik van AFS nu. Wat ik ook erg aan moest wennen is dat ik mijn schoenen mocht aanhouden in huis. Bij mijn thuis in Oostenrijk, is het erg onbeleefd om met je schoenen aan te lopen in huis.
Mijn uitwisseling is geslaagd wanneer ik mensen ontmoet, nieuwe plaatsen kan bezoeken, wanneer in Nederlands vloeiend kan spreken en verrast kan worden door nieuwe zaken, een wervelende introductie krijgen in het werkleven, en ik dit avontuur kan delen met mensen.
Ik volg al jaren “Yes Theory”, al van voordat het een echte hype werd. Het illustreert hoe ik in het leven wil staan. Het beste in je leven ligt net buiten je comfortzone. Ik daag mezelf graag uit om het andere én de andere op te zoeken. Om te gaan voor waar ik van denk dat ik het misschien niet ga kunnen. Het heeft een echte levensgenieter van mij gemaakt. De keuze voor AFS past daar helemaal in. Ik heb ondertussen best al veel AFSers ontmoet, ik beschouw hen als vrienden. Wanneer we samen iets doen, is het leuk. Ik ben graag deel van de AFS-familie op die manier. Zolang jij open bent, zullen ook andere mensen rondom je ontspannen en openbloeien.